پنج سال پس از همه‌گیری کرونا، تحقیقات جدید از تداوم افت تحصیلی دانش‌آموزان و چالش‌های عمیق آموزشی در مدارس خبر می‌دهد. این وضعیت نیازمند توجه و راهکارهای فوری است.
پیامدهای طولانی‌مدت همه‌گیری کرونا بر نظام آموزشی عمیق‌تر از تصورات اولیه بوده است. این بحران آموزشی چالشی جدی را برای برنامه‌ریزان و خانواده‌ها ایجاد کرده است. بازسازی کامل سیستم آموزشی و حمایت از دانش آموزان نیازمند زمان و تلاش مداوم و رویکردهای نوین است. تحقیقات دانشگاه کنتیکت بر لزوم چنین رویکردهایی تأکید می‌کند.
شکاف‌های آموزشی و غیبت‌های مزمن؛ میراث پنهان کووید
تحقیقات مرکز همکاری تحقیقات آموزشی کنتیکت (CCERC) نشان می‌دهد که نابرابری‌های موجود پیش از همه‌گیری کووید، به شدت تشدید شده و بهبود آن‌ها کند پیش می‌رود. یکی از نگران‌کننده‌ترین یافته‌ها، نرخ بالای غیبت مزمن دانش‌آموزان است که به معنای غیبت از ۱۰ درصد یا بیشتر روزهای سال تحصیلی تعریف می‌شود.
این نرخ که پیش از همه‌گیری حدود ۱۰ درصد بود، در سال‌های تحصیلی ۲۰۲۱-۲۰۲۲ به نزدیک ۲۴ درصد جهش کرد و در سال‌های ۲۰۲۳-۲۰۲۴ با کاهشی نسبی، به ۱۸ درصد رسید؛ رقمی که همچنان تقریباً دو برابر سطح پیش از همه‌گیری است.
- مبتلایان ویروس کرونا به سندروم خستگی مزمن دچار می‌شوند
- بازگشت کرونا با علائمی عجیب و غریب
- مرگبارترین ویروس‌های جهان؛ از گذشته تا امروز
حتی زمانی که دانش‌آموزان در کلاس حضور فیزیکی دارند، پیامدهای کووید در عملکرد تحصیلی آن‌ها مشهود است. شکاف‌های عملکردی میان دانش‌آموزان سفیدپوست و رنگین‌پوست، همچنین نابرابری‌های تحصیلی مربوط به دانش‌آموزان انگلیسی‌زبان و آن‌هایی که از طرح ناهار رایگان یا ارزان‌قیمت استفاده می‌کنند، به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. اگرچه این شکاف‌ها در حال کاهش هستند، اما هنوز از سطوح پیش از همه‌گیری بیشتر است.
منابع مالی کافی نقش مهمی در ترمیم این نابرابری‌ها دارد و در سیستم آموزش عمومی این یک واقعیت است که همه مدارس دسترسی یکسانی به این منابع ندارند. در همین راستا، دانشکده آموزش نیاگ دانشگاه کنتیکت با ۳۶ منطقه آموزشی که با چالش‌های بودجه، نگهداری معلمان و افت تحصیلی دانش‌آموزان مواجه‌اند، همکاری کرده است.
راهکارهای نوین برای مقابله با چالش‌های آموزشی
مرکز CCERC با رویکرد حل خلاقانه مشکلات، طرح‌هایی را در همکاری با مناطق آموزشی اجرا کرده است. یکی از این مداخلات، برنامه تعامل و حضور دانش‌آموزان (LEAP) بود که از استراتژی بازدید از منزل برای مقابله با چالش‌های غیبت استفاده کرد. این برنامه، که توجه ملی را به خود جلب کرد، موفقیت چشمگیری در افزایش حضور دانش‌آموزان داشت و نرخ حضور را در میان دانش‌آموزان هدف، تقریباً ۱۵ درصد افزایش داد که به طور مؤثری شکاف غیبت مزمن را کاهش داد.
به گفته مورگاین دونالدسون، استادیار دانشکده آموزش نیاگ دانشگاه کنتیکت، اگر نقطه مثبتی در تحولات آموزشی ناشی از همه‌گیری وجود داشته باشد، آن استفاده از فرصت برای حمایت از توسعه جامع دانش‌آموزان بوده است.
بر اساس نظرسنجی از بیش از ۱۰۰۰ معلم در کنتیکت، آن‌ها گزارش داده‌اند که پس از همه‌گیری، بسیار بیشتر از قبل از راهبردهای یادگیری اجتماعی-عاطفی در کلاس درس استفاده می‌کنند و ابتدا با رویکرد اجتماعی-عاطفی به دانش‌آموزان نزدیک می‌شوند و سپس بر جنبه‌های آکادمیک تمرکز می‌کنند. سرمایه‌گذاری مداوم در آموزش عمومی و تلاش برای جذب و حفظ نیروی کار معلم باکیفیت، کلید اصلی بهبود و بازگشت به شرایط مطلوب‌تر آموزشی است.
0 نظرات