محققان روش مبترکانهای بهنام «چکشهای مولکولی» را کشف کردهاند که قادر به نابودی ۹۹ درصد سلول های سرطانی در محیط آزمایشگاهی است.
دانشمندان روش چشمگیری را برای نابود کردن سلول های سرطانی کشف کردهاند. مطالعهای که سال گذشته منتشر شد، نشان داد تحریک مولکولهای آمینوسیانین با نور نزدیک به فروسرخ، باعث ارتعاش هماهنگ آنها میشود؛ ارتعاشی که برای از هم گسیختن غشای سلولهای سرطانی کافی است.
مولکولهای آمینوسیانین از قبل در تصویربرداری زیستی بهعنوان رنگهای مصنوعی استفاده میشدند. این مولکولها که معمولا در دوزهای پایین برای تشخیص سرطان به کار میروند، در آب پایدار بوده و به خوبی به سطح خارجی سلولها متصل میشوند.
گروه تحقیقاتی از دانشگاه رایس، دانشگاه تگزاس A&M و دانشگاه تگزاس، اعلام کردند که رویکرد آنها پیشرفت چشمگیری نسبت به نوع دیگری از ماشینهای مولکولی نابودکننده سرطان است که قبلا توسعه داده شده بود و «موتورهای نوع فرینگا» نامیده میشد. موتورهای فرینگا نیز میتوانستند ساختار سلولهای مشکلساز را از بین ببرند.
نابودی سلول های سرطانی با روش «چکشهای مولکولی»
شیمیدان، جیمز تور، از دانشگاه رایس، هنگام انتشار نتایج در دسامبر ۲۰۲۳ گفت:
این نسل کاملا جدیدی از ماشینهای مولکولی است که ما آنها را «چکشهای مولکولی» مینامیم. حرکت مکانیکی آنها بیش از یک میلیون برابر سریعتر از موتورهای نوع فرینگا است و میتوانند با نور نزدیک به فروسرخ، به جای نور مرئی، فعال شوند.
استفاده از نور نزدیک به فروسرخ مهم است، زیرا دانشمندان را قادر میسازد تا به عمق بیشتری از بدن نفوذ کنند. سرطان در استخوانها و اندامها به طور بالقوه میتواند بدون نیاز به جراحی برای دسترسی به تومور سرطانی، درمان شود.
در آزمایشها روی سلولهای سرطانی کشتشده در آزمایشگاه، روش چکش مولکولی، نرخ موفقیت ۹۹ درصدی در نابودی سلولها را به ثبت رساند. این رویکرد همچنین روی موشهای مبتلا به تومورهای ملانوم آزمایش شد و نیمی از حیوانات، عاری از سرطان شدند.
ساختار و خواص شیمیایی مولکولهای آمینوسیانین به این معنی است که آنها با محرک مناسب (مانند نور نزدیک به فروسرخ) هماهنگ میمانند. هنگام حرکت، الکترونهای درون مولکولها چیزی به نام «پلاسمون» تشکیل میدهند؛ موجودیتهای ارتعاشی جمعی که حرکت را در کل مولکول هدایت میکنند.
شیمیدان، سیسِرون آیالا-اوروزکو، از دانشگاه رایس، گفت: «نکتهای که باید برجسته شود این است که ما توضیح دیگری برای چگونگی عملکرد این مولکولها کشف کردهایم. این اولین بار است که از پلاسمون مولکولی به این شکل برای تحریک کل مولکول و تولید عمل مکانیکی برای دستیابی به هدفی خاص (در این مورد، پاره کردن غشای سلولهای سرطانی) استفاده میشود.»
پلاسمونها در یک طرف خود بازویی دارند که به اتصال مولکولها به غشای سلول سرطانی کمک میکند، در حالی که حرکات ارتعاشات، آنها را از هم میپاشند. هنوز روزهای اولیه این تحقیق است، اما این یافتههای اولیه بسیار امیدوارکننده هستند.
این همچنین نوعی تکنیک ساده و بیومکانیکی است که سلولهای سرطانی به سختی میتوانند نوعی مانع در برابر آن ایجاد کنند. در ادامه، محققان به بررسی انواع دیگر مولکولهایی میپردازند که میتوانند به طور مشابه استفاده شوند.
آیالا-اوروزکو گفت:
این مطالعه در مورد روشی متفاوت برای درمان سرطان با استفاده از نیروهای مکانیکی در مقیاس مولکولی است.
این تحقیق در مجله Nature Chemistry منتشر شده است. نسخه اولیه این مقاله در دسامبر ۲۰۲۳ منتشر شد.
0 نظرات