مجسمه‌های دوگو، تندیس‌های انسانی اسرارآمیزی از دوره جومون ژاپن، با ویژگی‌های بصری عجیب خود پرسش‌های زیادی را درباره منشأ و معنای خود ایجاد کرده‌اند. این پیکرک‌ها به دلیل ظاهر خاصشان که شبیه انسان‌هایی با لباس‌های فضایی یا تجهیزات پیشرفته است، کنجکاوی بسیاری را برانگیخته‌اند.
مجسمه‌های دوگو، تندیس‌های باستانی گلی، قدمتی ۱۴۰۰۰ تا ۴۰۰ ساله دارند و از نظر فرهنگی و تاریخی اهمیت فراوانی پیدا کرده‌اند. تاکنون بیش از ۱۵۰۰۰ نمونه از آن‌ها عمدتاً در شرق ژاپن کشف شده‌اند و اغلب با آیین‌های باروری و جادوگری مرتبط دانسته می‌شوند.
راز مجسمه‌های اسرارآمیز دوگو
مجسمه‌های دوگو در اواخر دوره جومون (۱۴۰۰۰ تا ۴۰۰ سال قبل از میلاد) در ژاپن ساخته شده‌اند. این تندیس‌های گلی دارای ویژگی‌های بصری عجیبی هستند، از جمله کلاه‌خود یا عینک‌های شبیه به عینک فضانوردی، سرهای کشیده و چشم‌های بادامی‌شکل نامتناسب با بدن.
بسیاری از آن‌ها سینه‌های برجسته، کمری باریک و شکم بزرگ دارند که به بارداری اشاره می‌کند و به عنوان الهه‌های مادر یا نمادی از باروری و آیین‌های شمنی تعبیر می‌شوند. این مجسمه‌ها همچنین در گورها یا حلقه‌های سنگی یافت شده‌اند که نشان‌دهنده استفاده مذهبی یا شمن‌باوری آن‌ها است.
کارشناسان چهار نوع اصلی از مجسمه‌های دوگو را شناسایی کرده‌اند:
- پیکرک قلبی‌شکل (یا ابروی هلالی‌شکل)
- پیکرک نوع جغد شاخدار
- پیکرک نوع عینک‌دار (شاکوکی-دوگو)
- پیکرک نوع زن باردار
ماهیت اسرارآمیز مجسمه‌های دوگو و نظریه‌های فضانوردان باستانی
هدف دقیق ساخت مجسمه‌های دوگو هنوز مشخص نیست، اما گمان می‌رود که به عنوان نمادی از افراد در مراسم جادویی یا شمنی کاربرد داشته‌اند. نظریه‌ای نیز وجود دارد که باور داشتند بیماری‌ها می‌توانند به این پیکرک‌ها منتقل شده و سپس با نابودی آن‌ها، بیماری یا بدشانسی از بین برود.
- گشتی در قلب تاریخ: از مجسمه رامسس دوم تا قایق خوفو، 50 هزار اثر باستانی بی‌نظیر در موزه بزرگ مصر
- خانه‌های اژدها در جزیره اوبویا؛ معمای سازه‌های سنگی غول‌پیکر یونان باستان
- سربازان سنگی اینکا؛ افسانه‌ای که می‌گوید خدای آند، سنگ‌ها را به جنگاور تبدیل کرد
این مجسمه‌ها به دلیل ظاهر منحصر‌به‌فردشان، بخشی از نظریه‌های بحث‌برانگیز متعددی بوده‌اند. نظریه‌پردازان فضانوردان باستانی معتقدند که این تندیس‌ها ممکن است تصاویری از موجودات فرازمینی باشند که هزاران سال پیش به زمین آمده‌اند. آن‌ها به ویژگی‌هایی چون لباس‌های «کامل»، کلاه‌خودها و عینک‌ها اشاره می‌کنند که برای آن دوره از تاریخ بشر غیرمعمول به نظر می‌رسند.
اریک فون دنیکن، محقق برجسته، در کتاب مشهور خود «ارابه‌های خدایان؟» (۱۹۶۸)، به ویژگی‌هایی چون بست‌های مدرن و منافذ چشمی روی کلاه‌خودهای این مجسمه‌ها اشاره کرده است. این ویژگی‌ها این سوال را مطرح می‌کنند که آیا هنرمندان باستانی واقعاً چنین موجوداتی را دیده‌اند یا این پیکرک‌ها نتیجه تخیل بشر اولیه هستند.
0 نظرات