نقد نسخه‌ی PS5 بازی «گیرز آو وار»؛ غنیمت بزرگ جنگ‌های کنسولی!

چه کسی فکرش را می‌کرد سونی که با هیولایی به نام پلی‌استیشن ۲ همه‌ی خانه‌های جهان را فتح کرده بود، در برابر گیرزهای  ایکس‌باکس عرصه را رها کند؟ بیست سال پیش چیزی نمانده بود که سونی که خود را فاتح جنگ‌های کنسولی بداند، اما طولی نکشید که در برابر کنسول ارزان و محبوب مایکروسافت یعنی ایکس‌باکس ۳۶۰ شمشیر انداخت و با پلی‌استیشن ۳ خود از رده خارج شد. ایکس‌باکس این پیروزی را، هرچند تاکتیکی و کوتاه‌مدت، مدیون اپیک گیمز، شخص «کلیف بلیزینسکی» ومشخصا بازی «گیرز آو وار» است و حالا خود دو دستی برگ برنده‌اش را تقدیم پلی‌استیشن کرده.

البته که ایکس‌باکس در قبال آن پدیده آنلاین حال حاضر دنیا یعنی «هل‌دایورز ۲» و فروش فوق‌العاده بازی‌های استودیوهایش در فروشگاه پلی‌استیشن را بدست آورده. این همان چیزی است که «فیل اسپنسر»، رییس ایکس‌باکس، از همان ابتدا با استراتژی گیم‌ پس به دنبال آن بوده است: تبدیل برند ایکس‌باکس از سخت‌افزار به نرم‌افزاری که همه جا حتی در کنسول رقیب ژاپنی‌اش می‌توان با آن بازی کرد.

گیرز آو وار به پلی‌استیشن آمده و حالا رسما جنگ‌های کنسولی به پایان رسیده است. آیا این اتفاق خوبی است؟

چرخ‌های جنگ

گیرز چنان با ایکس‌باکس پیوند خورده است که اولین باری که گیرز آو وار را روی پلی‌استیشن ۵ تجربه کردم، وقتی به دسته نگاه کردم جا خوردم که چرا جای دسته‌ی ایکس‌باکس، دوال‌سنس سونی در دست دارم. نسخه‌ی پلی‌استیشن ۵ گیرز آو وار مانند بسیاری از بازی‌های دیگری که بعد از انتشار به کنسول دیگری می‌روند، سعی کرده است که حداکثر استفاده را از دسته‌ی دوال‌سنس داشته باشد. اکثر صداها، حتی صداهای منو از دوال‌سنس بیرون می‌آیند و با اینکه شوک‌های دسته هنگام تیراندازی و استفاده از تفنگ اره برقی معروف سری حسی لذت‌بخش و تازه را به‌وجود می‌آورند، اما آن‌طور که پیش از این تصور می‌کردیم و با انتظاری که از دوال‌سنس داریم، این حس‌ها می‌توانست فوق‌العاده باشد که متاسفانه نیست.

از بحث دسته که بگذریم و به خود بازی بپردازیم باید متذکر شوم آن نسخه از گیرز آو وار، یعنی آن بازی اصلی که روی ایکس‌باکس ۳۶۰ تجربه کردم از نظر هماهنگی فرم و محتوا از نسخه‌ی فعلی بهتر بود و این بازسازی جدید جدای از پولیش تکنیکی، از نظر تصویری هم لطیف‌تر شده و خشونت‌های محیطی و دوربینی کمتری دارد. نسخه‌ی جدید یعنی همین Gears of War: Reloaded که به پلی‌استیشن هم آمده، در واقع خود نسخه‌ی بهبود یافته‌ی یک نسخه‌ی بهبود یافته دیگر است که پیش از این با نام Ultimate Edition برای کنسول‌های ایکس‌باکس و کامپیوتر عرضه شده بود. تفاوت‌های سه نسخه از این قرار هستند:

با اینکه تجربه‌ی زیادی در بخش چندنفره‌ی گیرز آو وار ندارم ولی مثل دیگر عناوین انحصاری قدیمی ایکس‌باکس، این بخش بسیار جذاب از آب درآمده است. همچنین گیرز آو وار از حالت دونفره‌ی آفلاین اسپلیت اسکرین هم پشتیبانی می‌کند که با محتوای لوتی‌مسلک بازی هم همخوانی دارد.

بازی‌های تیراندازی سوم شخص تا قبل از گیرز آو وار، یا بهتر است بگویم تا قبل از بازی افسانه‌ای رزیدنت اویل ۴ کلاسیک وضع ناراحتی داشتند و شخصیت قابل بازی همیشه در وسط کادر قرار می‌گرفت؛ مانند همه‌ی بازی‌های سوم شخص از مکس پین گرفته تا توم ریدر، که البته هرکدام برای خود شاهکار هنری و سرگرمی هستند. رزیدنت اویل ۴ دوربین سوم شخص مدرن که نشانه‌گیری از روی شانه است را ابداع کرد و گیرز آن را تثبیت. یه شکلی که از این نقطه به بعد دیگر هیچ بازی مهم تیراندازی سوم شخصی را نمی‌توان در حالت دیگری تصور کرد.

اگر گیرز آو وار عرضه نمی‌شد شاید همچنان دوربین تیراندازی‌های سوم شخص به شکل سابق باقی می‌ماند. گیرز آو وار با استفاده از این تغییر، گیم‌پلی روان و تاکتیکالی را به ایکس‌باکس ۳۶۰ آورد که دارندگان کنسول عجیب پلی‌استیشن ۳ از آن بی‌بهره بودند. دیگر نوآوری گیرز آو وار که همچنان جذابیت دارد تفنگ اره‌برقی نمادین این سری است که دشمنان را تکه تکه می‌کند و در دست گرفتن آن با دوال‌سنس هم خالی از لطف نیست.

داستان گیرز آو وار در سیاره‌ای جز سیاره‌ی زمین ما می‌گذرد؛ سیاره‌ای به نام «سرا» (Sera) که از نظر لغوی برعکس «آرس» سری خدای جنگ است و گیرز آو وار فقط هم در اختصار GoW از خدای جنگ تقلید نکرده. سیاره‌ی سرا بدتر از زمین همیشه در چرخه‌ی باطل جنگ اسیر شده و بزرگترین جنگ آن، این بار جنگ با لوکاست‌هاست که در روزی که «اضطرار» (Emergence Day) نامیده شده، ناگهان از دل سیاره بیرون آمدند و انسان‌های سیاره‌ی سرا را به ورطه‌ی نابودی کشاندند.

در این جهان جنگ‌زده و تستسترون‌زده، همه چیز باعظمت است از شهرها و ساختمان‌ها تا دشمنان و خود شخصیت‌ها حتی ماشین‌ها هم غول‌پیکرتر هستند. در این جهان خشن در بخش داستانی خطی جذاب و متنوعی شامل نبرد در خیابان‌های شهرهای بزرگ، ماشین‌سواری در دل تاریکی، کندوکاو در معادن و مبارزه در قطار، ما در قامت «مارکوس فینیکس» بدخلق و محبوب که در ابتدای بازی از زندان آزاد می‌شویم؛ مسئولیت نجات انسان‌ها را به عهده داریم.

نسخه‌ی فعلی گیرز آو وار که به پلی‌استیشن هم آمده، در اجرا بی‌نقص است و تمام مدت با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه و در بالاترین کیفیت ممکن اجرا می‌شود. حتی می‌توان بازی را در وضوح تصویر بالاتر با سرعتی نزدیک به ۱۲۰ فریم هم اجرا کرد. به غیر از بهبود گرافیکی، از نظر گیم‌پلی، داستان و جریان کلی بازی، همه چیز یکسان باقی مانده است.

اگر تابه‌حال گیرز آو وار را تجربه نکرده‌اید، نسخه‌ی جدید یعنی Gears of War: Reloaded  فرصت بسیار خوبی است تا سراغ این مجموعه بروید و اگر هم بازی کرده‌اید، این نسخه‌ی تازه نوستالژی ایکس‌باکس ۳۶۰ و خاطرات آن زمان را برای شما زنده می‌کند.

نوشته نقد نسخه‌ی PS5 بازی «گیرز آو وار»؛ غنیمت بزرگ جنگ‌های کنسولی! اولین بار در دیجی‌کالا مگ. پدیدار شد.