چرا مکانیک اکتیو ریلود گیرز آو وار باید در بازی‌های بیشتری استفاده شود؟

شکی نیست که مجموعه‌ی گیرز آو وار (Gears of War) یکی از تاثیرگذارترین سری‌های تاریخ بازی‌های ویدیویی است. این بازی تیراندازی ساخت مایکروسافت (Microsoft) به محبوب شدن موتور آنریل انجین (Unreal Engine) کمک زیادی کرد؛ موتوری که هنوز هم به‌ طور گسترده در صنعت بازی‌سازی استفاده می‌شود. همچنین سیستم کاورگیری سریع و هوشمند آن به‌ قدری محبوب بود که نسل کاملی از بازی‌ها تحت تاثیر آن قرار گرفتند و حتی آثاری مثل آنچارتد (Uncharted) و دیویژن (The Division) نیز از آن الهام گرفته‌اند.

در این میان، گیرز آو وار ۲ با صحنه‌های سینمایی و پرشکوهش یکی از بهترین بازی‌های اکشن تاریخ محسوب می‌شود و تصور دنیای بازی بدون حالت هورد (Horde Mode) تقریبا غیرممکن است. حتی شاید بدون موفقیت اپیک گیمز (Epic Games) در ساخت گیرز آو وار، امروزه بازی‌هایی مثل فورتنایت (Fortnite) هم وجود نداشتند. اما اگر بخواهیم از یکی از ویژگی‌هایی نام ببریم که هیچ‌وقت آن‌طور که باید مورد توجه قرار نگرفت، آن ویژگی چیزی نیست جز سیستم «اکتیو ریلود» (Active Reload).

در اغلب بازی‌های تیراندازی، تنها کافی است که بازیکن گاهی خشاب خود را پر کند، اما گیرز آو وار این کار را به شکل یک مینی‌گیم جذاب درآورد. در حالت معمول، با فشردن دکمه‌ی ریلود، شخصیت شما انیمیشن تعویض خشاب را انجام می‌دهد که چند ثانیه بیشتر طول نمی‌کشد. اما در این بازی، اگر دکمه را دوباره در زمان مناسب فشار دهید، روند بارگذاری سریع‌تر انجام می‌شود. در واقع یک نوار ریلود وجود دارد که یک نشانگر کوچک روی آن حرکت می‌کند و زمان دقیق فشردن دکمه را به بازیکن نشان می‌دهد. زمان‌بندی این عمل بسته به نوع اسلحه فرق می‌کند و بعضی سلاح‌ها سرعت واکنش بیشتری می‌خواهند و بعضی کندتر هستند. اگر زمان‌بندی‌تان دقیق باشد، نه‌ تنها بارگذاری سریع‌تر انجام می‌شود، بلکه گلوله‌ها نیز قدرت بیشتری پیدا می‌کنند. اما اگر اشتباه بزنید، اسلحه گیر می‌کند و باید صبر کنید تا دوباره آماده‌ی شلیک شود.

اکتیو ریلود جزئی کوچک است که ممکن است حتی بعد از صدها بار استفاده در طول بازی به‌ راحتی نادیده گرفته شود. اما همین سادگی است که باعث درخشش آن می‌شود. این مکانیک نوعی قمار میان ریسک و پاداش است، بدون اینکه ریتم بازی را قطع کند. وقتی درست انجامش می‌دهید، حس رضایت‌بخشی دارد و مثل بازی با یک ابزار ضد استرس است و اگر هم اشتباه کنید، آن‌قدر اذیت‌کننده نیست که از امتحان مجدد آن منصرفتان کند؛ بلکه باعث می‌شود دفعه‌ی بعد دوباره تلاش کنید. در طول سال‌ها، مکانیک‌هایی شبیه به اکتیو ریلود گهگاهی در بازی‌های دیگر مثل بازسازی‌های استار وارز بتلفرانت (Star Wars Battlefront) یا بازی Enter the Gungeon ظاهر شده‌اند اما تقریبا بیست سال پس از انتشار اولین گیرز آو وار، هنوز هم جای تعجب دارد که چرا این ایده در بازی‌های مدرن بسیار کم‌ استفاده شده است. اکتیو ریلود از نظر منطق شبیه چیزی مانند پری در اکسپدیشن ۳۳ (Claire Obscur: Expedition 33) است و مشابه‌ی آن در مجموعه ماریو و لوئیجی (Mario & Luigi) نیز دیده می‌شود. لزومی ندارد همه‌ی بازی‌ها چنین مکانیکی داشته باشند، اما این ایده هرگز از مد نیفتاده و دلیل آن هم سرگرم‌کننده بودن است!

بنابراین چرا بازی‌های تیراندازی امروزی دوباره از آن استفاده نمی‌کنند؟ با توجه به اینکه قرار است پیش‌درآمدی از گیرز آو وار ساخته شود و آینده‌ی ایکس‌باکس در وضعیت مبهمی قرار دارد، صحبت درباره‌ی میراث این سری سوم‌شخص بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد. اما در حالی که بسیاری از طرفداران درباره‌ی مدرن‌سازی سیستم کاورگیری یا بازآفرینی شخصیت‌هایی مثل مارکوس فینیکس (Marcus Fenix) بحث می‌کنند، امید است که بازی‌سازان بیشتری ایده‌ی ساده و درخشان اکتیو ریلود را دوباره زنده کنند؛ ایده‌ای که در سال ۲۰۲۵ هنوز هم به‌ اندازه‌ی سال ۲۰۰۶ می‌تواند عالی باشد.

منبع: Polygon

نوشته چرا مکانیک اکتیو ریلود گیرز آو وار باید در بازی‌های بیشتری استفاده شود؟ اولین بار در دیجی‌کالا مگ. پدیدار شد.