مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که رابطه نئاندرتال‌ها و انسان‌ها آن‌قدر نزدیک بوده که این گونه هرگز واقعاً منقرض نشده است، بلکه به‌صورت ژنتیکی جذب انسان‌های مدرن شده‌اند. این نظریه رویکرد ما به تاریخ گونه‌های انسانی را بازتعریف می‌کند.
این نظریه که نئاندرتال‌ها صرفاً به‌دلیل رقابت یا تغییرات محیطی از بین رفته‌اند، ممکن است کامل نباشد. محققان با استفاده از یک مدل ریاضی جدید، سناریوی جذابی را مطرح کرده‌اند که در آن نئاندرتال‌ها از طریق درهم‌آمیختگی طولانی‌مدت با هومو ساپینس‌ها، هویت ژنتیکی خود را به ما منتقل کرده‌اند. این یافته‌ها درک ما را از سرنوشت نئاندرتال‌ها به‌کلی تغییر می‌دهد و بر پیچیدگی میراث ژنتیکی انسانی تأکید می‌کند.
- شاید باورتان نشود اما نئاندرتال‌ها هم مداد رنگی داشتند!
- کشف شوکه‌کننده در اتیوپی: یک گونه ناشناخته همزمان با اجداد ما زندگی می‌کرده است
- این جمجمه قدیمی‌ترین مدرک فیزیکی از وجود نئاندرتال‌ها در تبار شماست
رابطه پیچیده انسان و نئاندرتال‌ها: نگاهی نو به انقراض
بر اساس تحلیل‌ها، عشق‌بازی طولانی‌مدت بین انسان‌های خردمند و نئاندرتال‌ها می‌توانست به جذب ژنتیکی تقریباً کامل در طول ۱۰٬۰۰۰ تا ۳۰٬۰۰۰ سال منجر شود. این مدل که توسط آندره آمادی، شیمیدان محاسباتی از دانشگاه رم تور ورگاتا، و همکارانش ارائه شده، توضیح قدرتمندی برای نابودی ظاهری نئاندرتال‌ها به دست می‌دهد. در گذشته، ایده آمیزش نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس‌ها رادیکال تلقی می‌شد، اما اکنون مطالعات ژنومی و شواهد باستان‌شناسی آن را تأیید می‌کنند.
بقای ژنتیکی نئاندرتال‌ها در انسان مدرن
امروزه، افرادی که از نیاکان غیرآفریقایی هستند، حدود ۱ تا ۴ درصد از DNA خود را از نئاندرتال‌ها به ارث برده‌اند. این مدل جدید با تکیه بر نرخ زاد و ولد قبایل مدرن شکارچی-گردآورنده، پیش‌بینی می‌کند که چگونه قبایل کوچک نئاندرتال می‌توانستند توسط جمعیت بزرگ‌تر انسان‌ها جذب شوند. نتایج این مطالعه با یافته‌های باستان‌شناسی اخیر همخوانی دارد و نشان می‌دهد که کاهش نئاندرتال‌ها در اروپا تدریجی بوده است. مهاجرت انسان‌های خردمند از آفریقا احتمالاً بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ سال پیش آغاز شده و با هر موج مهاجرت، جوامع محلی نئاندرتال‌ها را در خود بلعیده و ژن‌های آن‌ها را رقیق کرده است.
برخی دانشمندان معتقدند که نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس‌ها نه دو گونه مجزا، بلکه جمعیت‌های متفاوتی از یک «گونه انسانی مشترک» بوده‌اند. این مطالعه، که در نشریه Scientific Reports منتشر شده، نشان می‌دهد که اگرچه فرهنگ‌ها و جمعیت‌های نئاندرتال دیگر وجود ندارند، اما میراث ژنتیکی آن‌ها در درون ما زنده است؛ آن‌ها نه فقط خویشاوندان، بلکه اجداد ما نیز هستند.
0 نظرات